Kunst-Zinnig-Brein volop in beeld op het Nursing Congres in Dordrecht (27 september 2018)

We mochten dit jaar op 24 januari ook al aanwezig zijn op het Nursing Congres. (Klik hier om daar meer over te lezen.) Dat was zó’n groot succes, dat de organisatie ons vroeg om ook vandaag ons te presenteren.
In alle vroegte reden we naar Dordrecht. Helaas lukte het niet om alle files te omzeilen. Toch waren we er bijtijds.

Ank haalt alle schilderijen uit de auto

Het Nursing-congres ging ook dit keer over hoe een verpleegkundige of verzorgende kan omgaan met de gevolgen die mensen met hersenletsel ervaren. Joost Hoebink was opnieuw de dagvoorzitter. Hij kende ons al, dus ging het gesprek met hem heel gemakkelijk.
Neurochirurg Victor Volovici hield een inleiding over hersenletsel. Hij legde uit dat beschadigde hersencellen zich kunnen herstellen, maar dat het grote probleem de beschadiging is die plaatsvindt in de verbindingen tussen de hersenscellen. Hij deed dit aan de hand van het begrip connectoom. Dit is een complete kaart van de neurologische verbindingen in de hersenen.

Hierna kwamen Jan, Ellert-Jan en Sophia met Ko op het podium. Dit keer kregen zij meer tijd om iets over hun schilderij te vertellen.

Op het podium gingen we in gesprek met mensen uit de zaal. Er waren echt veel vragen. Over hoe het leven eruit ziet na hersenletsel. En hoe het voor partner Ko van Doesem is als je vrouw hersenletsel oploopt en wat zijn ervaringen zijn. Voor Jan was het de eerste keer dat hij voor zo’n groot gezelschap sprak. In het begin was het onwennig, zei hij. Maar al snel ging het hem heel goed af.

Hierna was het koffiepauze. Wij gingen in de foyer onze schilderijen uitstallen en onze informatietafel inrichten. Doordat we op het podium ons verhaal hadden verteld, hadden we gelijk veel aanspraak met bezoekers van het congres.

Sophia en Jan gingen er schilderen. Zij raakten aan de praat met veel bezoekers aan het congres.

Het was heel mooi weer buiten! En we mochten als eerste proeven van de mooie en uitgebreide lunch.

Na de lunch was er een workshopronde: voor ons een moment pauz. Maar niet lang. Na de workshopronde hadden de congresbezoekers pauze en dat betekende voor ons: aan de slag!

Kwart over drie was het voor ons klaar. We ruimden alles op en namen afscheid van Christa en haar collega’s van de organisatie.
Wat een mooie dag. Veel contacten gelegd, veel kunnen vertellen en kunnen laten zien: dat we verder kunnen en willen, dat schilderen ons helpt in onze ontwikkeling en groei. Ook hebben we boeken verkocht, dat betekent dat mensen enthousiast zijn over wat we doen. En mogelijk levert het iets op in de toekomst.
Wie weet tot een volgende keer!