Kunst-Zinnig-Brein in tijden van Corona (Seizoen 2) (5): Marianne

In een eerdere serie lieten we zien hoe we thuis bezig waren met het schilderen, toen de kunstenaars van Kunst-Zinnig-Brein elkaar niet konden ontmoeten. In deze tweede serie zie je hoe het nu met ons gaat. Hoe lukt het met de creativiteit thuis en welk verhaal is erbij te vertellen?
Vandaag in deel 5, het afsluitende deel: Marianne Beernink.
Vanaf 16 oktober is het Open Atelier van Kunst-Zinnig-Brein weer begonnen. Veel lag stil door de coronapandemie. Marianne maakte onderstaand schilderij en schreef er een tekst bij over hoe ze het afgelopen anderhalf jaar heeft beleefd.

–

–

Pandemie

De wereld op zijn kop
Mijn problemen worden ondergeschikt aan de macht van kleine ronde dingetjes
Mooi om te zien, dat wel. Maar oh, wat vernietigend.
Na de eerste paniek kwamen de regels en werd het ineens stil om ons heen
Stilte, waar ik altijd zo naar verlang, wordt nu onze werkelijkheid.

Ik begin te schilderen. Wil de stilte en gevoel van rust vastleggen.
De lucht helblauw, zonder vliegtuigstrepen
De straat leeg, zonder verkeer
Vogels die ik hoor, nu het geluid op straat ontbreekt
Ik hoef niets, mag weinig, maar voor mij voelt het vredig.

En dan duurt het te lang, wereldwijd protesten, gestreste mensen, ongeduld, angst alom.
Spanning die zich opbouwt, of er een vulkaan op barsten staat. Hele korte lontjes.
Weg is mijn rust vanbinnen. Ik sta weer met beide benen op de grond.
Kijk naar mijn schilderij. Het heeft zich aangepast aan de gekte om me heen.
HELP,

Marianne
September 2021

–

–

Foto’s: Marianne Beernink (schilderij) en Bas Langereis (Marianne aan het werk)