Kunst-Zinnig-Brein in tijden van corona (1): Sophia van Doesum

De kunstenaars van Kunst-Zinnig-Brein kunnen elkaar in deze dagen niet ontmoeten, maar zij zitten niet stil. In deze serie laten we zien hoe we thuis bezig zijn met het schilderen. Je ziet ons aan het werk en zoals gebruikelijk vertellen we er een verhaal bij.
Sophia trapt af!

–

–

Wat doe je als het even anders gaat omdat er een virus over de wereld waart?

En daar zit je dan! Verplicht thuis! Geen therapie meer, niet meer schilderen met de andere kunstenaars, zoveel mogelijk in zelfisolatie omdat een levensbedreigend virus over onze aardbol waart. Dat is moeilijk voor iedereen, maar voor mensen met NAH nog wat moeilijker. Want alle zekerheden en alle activiteiten vallen weg. En omdat wij ook nog in de risicogroep zitten, gaan we zo min mogelijk of helemaal niet meer naar buiten.

De afgelopen week, nadat we te horen hebben gekregen welke maatregelen er zouden komen, kwam ik in een soort vacuüm van het virus en maatregelen terecht. Zo veel prikkels van buitenaf, angst, bezorgdheid om mijn naaste, bezorgdheid om ‘wat als en zo’veel informatie, via sociale media en appgroepen, een hoofd dat niet leeg wordt waardoor je intens moe wordt. Hoe ga je daarmee om als je NAH hebt? En wat als dan ook nog je structuur wegvalt van de wekelijkse activiteiten? In mijn geval: therapie en het schilderen bij het Kunst-Zinnig-Brein.

De schildergroep, ons Open Atelier, dat net twee keer bij elkaar was gekomen, werd ook afgezegd. Voor ons een aderlating, want buiten het schilderen is het ook altijd fijn om bij elkaar te zijn. Om met elkaar te praten waar we tegen aanlopen, positieve dingen, het ondersteunen van elkaar maar vooral ook heerlijk aan het werk gaan. Een zeer begrijpelijk besluit, dat ik ten volle ondersteun. Maar wat ga je dan doen? Velen van ons hebben niet de mogelijkheid om thuis aan het schilderen te gaan. Voor de mensen die bij de dagbesteding aan het schilderen konden gaan is die mogelijkheid er nu ook niet meer. Dus dan val je toch wel in een gat.

Voor mijzelf geldt dat ik wel de mogelijkheid heb om thuis aan het werk te gaan. Ik heb een eigen atelier, een oase van rust waarin ik de buitenwereld kan buitensluiten qua geluid en dus prikkels. Een omgeving waarin ik mijzelf mag zijn met mijn beperkingen en waarin ik tot mooie dingen kom. Een omgeving die ik nu nog meer dan anders nodig heb. Dus na een week in een soort bubbel van virus, prikkels, angst en mijzelf niet zijn te hebben gezeten, heb ik besloten om me toch meer af te sluiten van wat er gaande is, zonder mijn ogen ervoor te sluiten. Zelfbescherming! Ik ben dus weer aan het schilderen gegaan. Ik heb wat meer de rust gekregen om weer te schilderen. Niet al mijn angsten en bezorgdheid zijn weg, maar ik hoop dat het schilderen me nog meer kracht geeft om de komende periode goed door te komen. Ook nu is mijn Kunst-Zinnig-Brein belangrijk voor me. Misschien nog meer dan voorheen.

Het schilderij waaraan ik werk en dat op de foto staat heeft nu al een titel. Het heet HOOP.

–

–
Sophia van Doesum
Kunstenaar van Kunst-Zinnig-Brein
23 maart 2020