‘Het gaat goed!’

‘Ik ga nog altijd vooruit,’ zegt Ank Kempink.
Onze aanjager en begeleider van Kunst-Zinnig-Brein werd eind augustus 2020 getroffen door een hersenbloeding.
Wat haar precies gebeurde en hoe het herstel in het ziekenhuis en het revalidatiecentrum ging, vertelde ze in dit nieuwsbericht.
Op 10 december stopte de revalidatie intern en ging ze naar huis. Sindsdien volgt ze poliklinische therapie. ‘Ik ga nog steeds vooruit, maar het gaat natuurlijk niet meer zo snel als in de eerste maanden.’
In deze serie verhalen vertelt Ank hoe het met haar gaat en wat ze meemaakt.


Een werkstuk van Ank (januari/februari 2021)

Spraak en taal
‘Ik ga drie keer in de week naar het revalidatiecentrum. Daar ben ik vooral bezig met taal.
Spreken gaat goed. Ik zoek minder naar woorden.
In een gesprek word ik na een tijdje wel moe. Dan gebeurt het dat ik de verkeerde woorden zeg of dat ik niet op een woord kan komen.
Lezen gaat iets beter. Ik kan woorden spellen en dan begrijp ik het woord. Met een korte zin lukt het ook. Maar als het wat langer wordt, dan overzie ik de tekst niet goed. Dan gebeurt het ook dat ik er een heel ander verhaal van maak dan wat er werkelijk staat.
Schrijven gaat niet. Niet alleen omdat mijn rechterarm niets doet, maar ik kan mijn gedachte niet omzetten in een geschreven of getypte zin. Dat is vervelend, want zo kan ik bijvoorbeeld niet appen met familie of vrienden. Gelukkig gaat telefoneren en beeldbellen wel.’


Twee tekeningen van Ank (februari 2021)

Zelfstandig
‘Thuis red ik me goed. Ik wil steeds meer dingen oppakken.
Maar ik merk dat ik minder energie heb dan voorheen. Als ik thuis kom van het revalidatiecentrum, ga ik eerst een uurtje rusten.
Naar buiten of erop uit zou ik graag willen, maar dat gaat nog niet vanwege corona.
Ik wil heel graag weer zelfstandig dingen doen. Bob doet natuurlijk heel veel voor mij en daar ben ik heel blij mee. Maar ik wil ook dingen alleen kunnen doen. Dan kan hij ook weer meer aandacht besteden aan zijn eigen dingen.’


Een werkstuk van Ank (januari/februari 2021)

Mobiliteit
‘In en om huis loop ik zonder hulpmiddel.
Auto rijden gaat me niet meer lukken, dus mijn auto hebben we verkocht. Ik wilde het liefst met een taxibus naar het revalidatiecentrum, maar dat gaat niet. In verband met corona mogen er weinig mensen in een bus. Vandaar dat Bob me drie keer in de week heen en weer brengt.
Bob had al snel een driewielfiets voor me aangevraagd en die heb ik nu! Daarmee kan ik zelfstandig op pad. We zijn al een keer samen naar de IJssel gefietst. Fietsen lukte natuurlijk niet met die sneeuw van kort geleden, maar nu het beter weer is, gaan we er zeker weer op uit.’


Ank en haar nieuwe fiets (februari 2021)

Schilderen
‘Doordat ik bezig ben met therapie, gun ik mijzelf niet zo veel tijd om te tekenen en te schilderen. Af en toe ben ik ermee bezig en dan vind ik het echt leuk om te doen.
Ik schilder meestal met links, terwijl ik vroeger rechtshandig was. Maar er is één werk dat ik met beide handen aan het maken ben.
Als de therapie straks definitief stopt, pak ik het goed op. En als het straks kan, dan wil ik naar het Open Atelier van Kunst-Zinnig-Brein om daar bezig te gaan.’

Cadeautje
‘Ik merk dus nog altijd verbetering bij mezelf,’ besluit Ank. ‘Al gaat het niet meer zo snel als in het begin. Alles wat ik er nu nog bij leer, dat zie ik echt als een cadeautje.’


Ank thuis aan het schilderwerk, met haar rechterhand (januari/februari 2021)


Ank en Bas
21 februari 2021

Foto’s: Bob Kempink